Toen Hidde met pensioen ging, zocht hij vrijwilligerswerk. Bij Abbingahiem kon hij aan de slag om bewoners te helpen met het invullen van de menulijsten. Toen die menulijsten werden afgeschaft, bleef er meer tijd over om in gesprek te komen met de cliënten.
“Ik doe dit nu ongeveer tien jaar. Het leek me mooi om met de bewoners in gesprek te komen, een luisterend oor te bieden en als klankbord te fungeren. Gewoon belangstelling tonen voor hun belevingswereld. Door de jaren heen heb ik ook een signalerende functie gekregen. Je leert de bewoners natuurlijk ook steeds beter kennen. Als ik merk dat het met iemand niet helemaal goed gaat, koppel ik dat meteen terug naar de zorgmedewerkers.
Je maakt hier van alles mee, ook verdrietige dingen. Dan probeer je iemand zo goed mogelijk op te vangen, te troosten. Daar ligt mijn zorgzaamheid voornamelijk. En de mensen geven ook aan dat ze het heel fijn vinden als ik langskom. De bewoners waarderen dit, zodat ik plezier houd in het vrijwilligerswerk. Ik hoef echt geen beloning. Dat zij tevreden zijn, geeft mij voldoening en blijdschap en dat is mijn beloning.”
