LOCATIE IN BEELD
Het is zondagavond en de welbekende openingstune van Studio Sport vult de gezellige huiskamer van woning IJsvogel in Goutum. Op tafel staan chips en een biertje. Voor de acht jong dementerende bewoners voelt de zondagavond net als thuis. En dat is precies wat Jabikshof wil zijn. Een thuis voor als het thuis niet meer gaat.
Woonzorglocatie Jabikshof in Goutum opende in februari 2022 haar deuren. Jabikshof telt meerdere woningen die ieder hun eigen voordeur hebben, maar achter de voordeur met elkaar in verbinding staan. Wie nietsvermoedend langs het rijtje nieuwbouwhuizen wandelt, zou geen moment denken dat het een Noorderbreedte-locatie betreft. “We zijn echt onderdeel van de wijk”, knikt Ilse van der Meulen. Zelf werkt ze op woongroep IJsvogel, die zich net als de Pimpelmees richt op jong dementerenden. “Een doelgroep die een geheel eigen aanpak, werkwijze en sfeer kent”, legt ze uit. “Vandaar dat we ook zo blij zijn met ons plekkie.”
Een wereld van verschil
Ook Esmee Meijer werkt sinds de opening van Jabikshof op woongroep de Klaproos. “Ik werk met ouderen met dementie”, vertelt ze. “Zoals Ilse al aangeeft is dit een geheel andere doelgroep. De interesses en behoeften van onze oudere bewoners zijn niet te vergelijken met die van de bewoners van de IJsvogel en de Pimpelmees. Waar de tv bij ons staat afgestemd op documentaires over vroeger kijken jullie actiefilms. En waar wij oer-Hollandse stamppot eten staat er bij jullie Indonesische rendang op het menu”, lacht ze. “Twee werelden die hier samenkomen op één locatie.”
Juist door in te spelen op de specifieke belevingswerelden van bewoners wil Jabikshof een thuis zijn voor iedereen. Een missie waar de Noorderbreedte-locatie uitstekend in slaagt, vindt Mirjam. Sinds een half jaar woont haar man Erik (57) bij Jabikshof. “Bij Erik is in 2018 de diagnose CADASIL gesteld. Doordat er niet genoeg bloed en zuurstof in zijn hersenen komt, raken zijn hersenen beschadigd en krijgt hij geleidelijk steeds meer problemen met denken en onthouden. Dit heeft geleid tot dementie, waardoor Erik in juni 2022 is verhuisd naar de Pimpelmees. Een plek waar hij zich vanaf dag één gelijk thuis voelt.”
De geheimen van een thuisgevoel
Dat thuisgevoel schuilt in een aantal dingen, weten Ilse en Esmee. Allereerst wordt er binnen de woongroepen van Jabikshof veel aandacht besteed het creëren van een huiselijke sfeer. Zo liggen er op de bank bij de Klaproos twee katten te slapen in het zonnetje. “Onze bewoners zijn gek op ze”, glundert Esmee. “De katten zorgen voor levendigheid in huis en laten zich heerlijk aaien. Bewoners kunnen uren genieten van een spinnende kat op schoot. De katten zijn echt onderdeel van ons huishouden.”
Als tweede proberen de medewerkers zo goed mogelijk in te spelen op het dagelijkse ritme van bewoners. “Onze bewoners hebben hun eigen routine, waar we in meebewegen”, legt Ilse uit. “Sommigen houden van uitslapen, anderen zijn vroeg uit de veren. Daarnaast creëren we met Het Trefpunt een invulling aan de dag, zoals ze dat gewend zijn uit hun werkzame leven. En in veel gevallen hebben bewoners nog een actief sociaal leven. Zo hebben we een aantal mannen met puberende kinderen, die regelmatig op bezoek komen. Ook die kids willen we een thuisgevoel geven wanneer ze langskomen. Dat vraagt om een heel andere aanpak dan bij oudere bewoners.”
Een plek voor familie
Daarmee is Jabikshof naast een thuis voor bewoners ook een warme plek voor partners, kinderen en andere familieleden. “Zo ervaar ik dat zeker”, beaamt Mirjam. “Er is altijd ruimte om mijn verhaal te doen of mijn zorgen te delen met één van de collega’s. Ik breng Erik wel eens terug na een zwaar weekend en dan is het fijn om een luisterend oor te vinden, iemand die ook tijd voor mij maakt. Bij de Pimpelmees weten ze als geen ander waar naasten behoefte aan hebben. Dat maakt dat ook ik me welkom voel om even binnen te stappen voor een kop koffie aan de keukentafel.”
Juist dat gesprek aan de keukentafel is belangrijk, benadrukt Ilse. “Veel jong dementerende bewoners van de IJsvogel zijn van mijn eigen leeftijd. Wanneer hun ouders of kinderen op visite komen, probeer ik daar bewust tijd voor te maken. Door oog te hebben voor de naasten van een bewoner maak je het verschil. Dat zit in kleine dingen. Even vragen hoe het met ze gaat, een grap of een arm om hen heen: ik geniet enorm van die kleine momentjes. Dan weet ik zeker: IJsvogel is echt mijn plek.”
Een gouden randje
Ook Esmee geniet van die kleine momenten bij de Klaproos waarin er iets moois ontstaat. “Laatst zat ik bij een oudere dementerende mevrouw die ik hielp met haar eten. Ze was net ontslagen uit het ziekenhuis en ze was al een tijdje erg afwezig op de groep. Vanuit het niets pakte ze mijn hand en keek me met een heldere blik aan. ‘Wat ben ik jou dankbaar’, sprak ze zacht. Dat zijn de onbeschrijflijk mooie momenten waar ik het voor doe. Eén zo’n momentje geeft een gouden randje aan mijn werkdag.”
Een gouden randje dat ook Mirjam ervaart wanneer ze op zondagavond de huiskamer van de Pimpelmees binnenstapt om Erik na een weekendje thuis terug te brengen. “Vanaf zondagmiddag na de lunch zit hij al fluitend op de bank omdat hij weet dat hij ’s avonds weer naar Jabikshof mag. Wanneer ik die grote lach op z’n gezicht zie wanneer hij hier binnenstapt, weet ik dat hij hier thuis is.”
